گوجه فرنگی در زاهدان به طور طبیعی اسیدی است. اگر از رفلاکس اسید یا سوزش سر دل رنج می برید، ممکن است بخواهید مصرف گوجه فرنگی و محصولات گوجه فرنگی را محدود کنید.
صدها نوع گوجه فرنگی وجود دارد. 11 گوجه فرنگی در اشکال مختلف (از کره های ریز تا بیضی های بزرگ)، رنگ ها (از سبز تا قرمز، زرد و نارنجی) و اندازه ها (از گوجه فرنگی گیلاسی کوچک تا گوجه فرنگی بزرگ بیفتیک) موجود است.
میزان شیرینی و اسیدیته بسته به شرایط رشد و رسیدگی در هنگام برداشت متفاوت است. برخی از گوجه فرنگی ها دانه های کمی دارند، مانند آلو، در حالی که برخی دیگر تعداد زیادی دانه دارند.
علاوه بر گوجه‌فرنگی تازه، می‌توانید گوجه‌فرنگی‌های کنسرو شده خرد شده، خرد شده یا پوره شده را پیدا کنید که اغلب دارای مواد اضافی مانند سدیم هستند.
همچنین انواع مختلفی از محصولات گوجه فرنگی مانند رب گوجه فرنگی (که گوجه فرنگی غلیظ و پخته است)، آب گوجه فرنگی (که به تنهایی یا به عنوان بخشی از آب سبزیجات فروخته می شود) و گوجه فرنگی خشک شده (ممکن است به تنهایی یا بسته بندی شده فروخته شود) وجود دارد. در روغن).
بسیاری از چاشنی ها از گوجه فرنگی به عنوان پایه استفاده می کنند، مانند کچاپ و سالسا. هنگام خرید سس گوجه فرنگی تجاری، همیشه برچسب آن را بخوانید.
برخی از مارک های سس گوجه فرنگی حاوی مقدار زیادی شکر و سدیم هستند. درست کردن خودتان با گوجه فرنگی تازه یا کنسرو شده راه خوبی برای جلوگیری از این مواد اضافه شده است.
به دنبال گوجه فرنگی های تازه باشید که چاق و سفت با پوست صاف و براق هستند. رنگ باید یکنواخت باشد. از گوجه‌فرنگی‌های دارای بریدگی، کبودی، لکه‌های نرم یا کپک‌زدگی اجتناب کنید. گوجه فرنگی محلی از بازار کشاورز در فصل تابستان بهترین است
برخلاف تصور عمومی، گوجه فرنگی تازه را نباید در یخچال نگهداری کنید. این می تواند گوشت را تبدیل به آرد و طعم آن کند – به جای آن، گوجه فرنگی را در جای خشک و خنک نگهداری کنید.
گوجه فرنگی های تازه را قبل از برش دادن به خوبی بشویید. پس از برش خوردن گوجه فرنگی، آن را در یخچال نگهداری کنید و ظرف چند روز استفاده کنید. غذاهای حاوی گوجه فرنگی پخته شده را باید در یخچال نگهداری کرد و ظرف یک هفته مصرف کرد.
